Genderdiscussie in NRC

Media te positief over transgender-issues?

Op 17 mei schreef mediasocioloog Peter Vasterman een opinie-artikel in het NRC over de berichtgeving over genderkwesties. Hij beschrijft hoe de media en ook het NRC op een positieve manier schrijven over transgender-issues waarbij vooral ervaringsverhalen domineren en belangenorganisaties de informatie leveren. Er melden zich steeds meer mensen aan bij de genderklinieken, wat dan wordt verklaard met gegroeide zichtbaarheid, acceptatie en verbeterde zorg. 

Weinig aandacht voor keerzijden

Vasterman verbaasd zich erover dat er zo weinig aandacht (op deze artikelen in het AD en enkele christelijke media) is in de Nederlandse media voor eventuele keerzijden en problemen, zoals de enorm veranderde populatie, er melden zich nu vooral pubermeisjes aan, waar dat vroeger vooral jongens waren, die bovendien geen geschiedenis van genderdysforie (het gevoel dat je lichaam van het verkeerde geslacht is) hebben. Voor deze groep wordt ook wel Rapid Onset Gender Dysforia (ROGD) gebruikt. 

Transfoob?

Hij verwijst naar de zaak van Keira Bell , waar in de Nederlandse media niet over geschreven is.
Naar aanleiding van deze rechtszaak heeft de belangrijkste genderkliniek in Zweden besloten geen puberteitsremmers en hormoonbehandelingen aan kinderen jonger dan zestien te geven, mede omdat de gevolgen op lange termijn van deze experimentele behandelingen  niet goed onderzocht zijn . Ook hierover wordt niets verteld in de artikelen over genderkwesties en Vasterman vraagt zich af of dat is omdat journalisten bang zijn transfoob genoemd te worden, terwijl er genoeg reden is om kritisch te berichten over problemen en dilemma’s.

Ongebruikelijk felle kritiek

Zoals gebruikelijk werd er fel op gereageerd op twitter, met veel gescheld. Vooral het feit dat Vasterman de meisjes geen (trans)jongens noemde werd hem zwaar aangewreven als bewijs opgevoerd is dat hij zwaar transfoob is en hier niet over mag praten. Wat altijd opvalt is dat degenen die het hoogste woord voeren, zelf als jongen geboren zijn en dus wel ervaring hebben met transitie en genderdysforie, maar niet met hoe het is om in deze maatschappij als meisje, en vooral als pubermeisje, behandeld te worden. Abigail Shrier heeft hier een belangrijk boek over geschreven. 

Discussies

Ook verscheen er snel een interview met Steensma van de VU, die in het AD nog wat kritischer was, maar nu onwetenschappelijke termen gebruikte als ‘toegewezen geslacht’. Hij stelde dat er eigenlijk niets aan de hand was, omdat de genderdysforie net zo erg leek te zijn als vroeger, dat hij geen bewijzen zag voor besmettingstheorie, maar ook dat hij de toename van meisjes die zich aan melden niet kon verklaren en dat alle hypotheses langs gelopen moesten worden. Al met al een beetje gemakzuchtig en tegenstrijdig. 

Vervolgens kwam er ook een opiniestuk van twee transgenders, waarvan een ook al met Vasterman bij Dit is de Dag op radio 1 gediscussieerd had. 

Suggestieve links

In het stuk worden allerlei links aangevoerd, waarin het ongelijk van Vasterman ‘bewezen’ wordt, maar die bij nadere beschouwing helemaal geen weerlegging zijn, bijvoorbeeld de sociale besmetting van transjongeren en ROGD wordt in de link niet ontkracht, maar alleen niet bewezen genoemd. Ook wordt gesteld dat al lang bekend is dat autisme ook vaker voorkomt bij transgenderjongeren, maar waarom mag dat niet verder onderzocht worden? Wat is er mis met extra voorzichtigheid bij deze kwetsbare groep?

Ook spreken de auteurs over cijfers over spijt die een half procent zouden zijn, maar die gaan niet over die nieuwe populatie, maar over mensen die als volwassenen in transitie zijn gegaan.  In het artikel waarnaar verwezen wordt staat bovendien dat er ook veel patiënten uit het oog verloren zijn. 

Voor de redenen van spijt wordt naar een ander artikel verwezen, maar in het artikel waar die 0,5% uitkomt staat dat de meeste mensen met spijt niet sociale acceptatie noemden. 

Publieke haat?

Ze stellen dat er groeiende publieke haat is tegen transgenders en voeren daar 111 aangekondigde antitransgenderwetten in de VS voor aan. Maar deze wetten zijn meestal helemaal niet antitransgender, ze zijn alleen tegen het medicaliseren (hormonen toedienen en operaties zoals de verwijdering van borsten) van kinderen en adolescenten met genderdysforie of wetten om sport op sekse te segregeren en niet op gender, wat dus betekent dat iemand met het voordeel van een mannelijk lichaam zich niet in de vrouwensport kan identificeren, want mannen hebben van nature veel meer fysieke kracht en snelheid.

Dit is uiteraard geen aanval op het bestaansrecht van transgenderpersonen, zoals gesteld.

NRC ombudsman

Omdat er zoveel ophef was, heeft ook de NRC ombudsman een stuk geschreven

Weerwoord Vasterman

Op zijn blog gaat Vasterman hier en hier verder in op de kritiek die hij op zijn stuk kreeg.
De links vind je ook terug op zijn twitteraccount , waar uiteraard ook verder gediscussieerd wordt.

Nog even een paar punten:
In een Brits onderzoek werd trouwens gevonden dat de puberteitsremmers geen positief effect hebben op de negatieve gevoelens van kinderen met genderdysforie maar de dysforie juist vergroten. 

Hier vind je een link naar een website van vrouwen die spijt hebben van hun transitie.